Ένα αφιέρωμα από την δασκάλα κ. Μανταζή Αναστασία και τους μαθητές/-τριες της Έ τάξης του σχολείου μας.
«Η γυναίκα στις περιόδους πολέμου μένει στην αφάνεια. Η μάνα , η σύζυγος, η κόρη μπαίνει στο παρασκήνιο και σε πρώτο πλάνο βγαίνει ο φαντάρος, ο αξιωματικός, ο άντρας. Εμείς προσπαθήσαμε να πάμε στα παρασκήνια και να αναλογιστούμε όλα τα δύσκολα που ζει η γυναίκα στην περίοδο του πολέμου. Ανησυχεί για τον φαντάρο αγαπημένο αλλά ταυτόχρονα έχει να στηρίξει όλους τους γέροντες και τα παιδιά που μείνανε πίσω . Αλλά και μετά το τέλος του πολέμου αν αγαπημένος χαθεί στο μέτωπο πάλι το έργο της είναι δύσκολο και δυσβάσταχτο. Να φροντίσει τα ορφανά παιδιά της , να θρηνήσει τον γιο αλλά και να πρέπει να φροντίσει και την υπόλοιπη οικογένεια. Να στηρίξει τον ανάπηρο από τον πόλεμο σύζυγο. Για αυτή τη γυναίκα τραγουδήσαμε εμείς σήμερα. Χρόνια πολλά Ελλάδα.»
Πρόσφατα σχόλια